Wat is Handfasting?
Het woord "Handfasting" zegt het eigenlijk al: het "vastmaken" van de handen aan elkaar. Het woord is afkomstig van het Oud-Noorse "hand-festa" wat zoveel wil zeggen als het sluiten van een overeenkomst door het schudden van elkaars handen. Ook vandaag de dag bestaat er nog steeds de gewoonte om elkaars hand te schudden wanneer je een overeenkomst hebt gesloten met bv. een zakenpartner. Het staat symbool voor een "verbinding" tussen twee personen, en in dit geval tussen de bruid en bruidegom.
Ook de ceremonie, kan volledig aangepast worden om zo tegemoet te komen aan de verwachtingen van het bruidspaar, rond wie deze dag en ceremonie tenslotte helemaal hoort te draaien. Het is belangrijk dat zowel bruid als bruidegom zich goed voelen bij de ceremonie die zal worden uitgevoerd. Uiteraard is het hierbij wel belangrijk dat het effectieve handfasting-gedeelte behouden blijft, zo niet zou de hele ceremonie haar Keltische karakter verliezen.
Een handfasting is dan ook een traditioneel West-Europees gebruik, dat in onbruik is geraakt met de opkomst van het Christendom tijdens de Middeleeuwen. Er zijn echter geschriften teruggevonden in Schotland, daterende uit het einde van de 15de eeuw waarin nog naar een handfasting wordt verwezen. Sinds 2006 is het in Schotland zelfs weer mogelijk om officieel te huwen via een handfasting.
Er wordt veelal aangenomen dat een handfasting oorspronkelijk geldig was voor de periode van "een jaar en een dag", waarna het huwelijk permanent kon worden gemaakt, verlengd voor opnieuw "een jaar en een dag" of geheel worden ontbonden.
Er zijn vandaag de dag dus ook nog tal van mogelijkheden waaruit je kan kiezen, afhankelijk van bij welke optie je het beste voelt:
Een jaar en een dag. (met jaarlijkse hernieuwing)
Een jaar en een dag. (waarna het permanent wordt gemaakt of ontbonden)
Voor het leven of voor zolang de liefde duren zal.
Meestal wordt er geopteerd voor een handfasting "voor het leven", maar de keuze ligt dus geheel bij het bruidspaar. Uiteraard heeft de keuze wel enkele praktische gevolgen op de manier waarop met het touw wordt omgegaan tijdens en na de ceremonie, maar hier komen we later nog op terug.
De moderne handfasting dient ook in de moderne tijdsgeest te worden gezien: het is dus ook perfect mogelijk voor homohuwelijken en, in uitzonderlijke gevallen, zelfs voor polygame huwelijken met meer dan twee personen (mits aanpassing van de ceremonie). Bovendien maakt het niet uit welke levensbeschouwing het bruidspaar aanhangt, en wordt er absoluut niet verlangd dat de bruid en/of de bruidegom zich zouden "bekeren" tot het "Druïdisme". Het is daarom dus ook mogelijk om als anders gelovige in het huwelijk te stappen via een Keltische handfasting, zolang je jezelf er goed bij voelt.
